Interview met de Jiu-Jitsu Hustler

Hussein Abbas-Zade is een BJJ bruine band van Frontline Academy in Noorwegen, onder Eduardo "Teta" Rios.

Hij heeft het vermogen om zijn focus te houden op training en competitie op de lange termijn, maar tegelijkertijd open te staan voor nieuwe dingen die zich aandienen, en om zowel serieus als fun-loving te zijn.

Naast instructeur bij Frontline is hij eigenaar van de Noorse Jiu Jitsu winkel JITSBUTIKK, BJJ Fightgear Noorwegen en runt hij een vastgoedbedrijf.

In dit interview vertelt Hussein over zijn leven tijdens de COVID-19 lockdown in Noorwegen. Wil je liever het hele interview bekijken? Dat kan hier.


Hoe is het leven in Noorwegen tijdens de lockdown?

Het is anders dan we gewend zijn, maar we moeten ons aanpassen. De tijd is anders, maar de mensen zijn nog steeds hetzelfde. We hebben beperkingen van de overheid. Je moet 1 of 2 meter afstand van elkaar houden, dus elke sportschool is gesloten.

Als het om zaken gaat, gaat niemand een gi of rashguards kopen als de sportschool gesloten is. Dus heb ik me meer gericht op thuisapparatuur, zoals grip trainers en acai. Dat heeft me de afgelopen 2 maanden op de been gehouden.

Normaal hebben we 2 sessies per dag bij Frontline, maar nu hebben we min 2 sessies per dag. Daarom ben ik gaan trainen met de jongens van Street Training. Ik heb wat nieuwe doelen gesteld, zoals misschien meedoen aan de Noorse Street Workout Kampioenschappen. Gewoon om mijn lichaam aan het werk te houden, in plaats van de hele dag op de bank te liggen en chips te eten.

Wat voor soort oefeningen zijn dat, voor mensen die er niets vanaf weten?

In principe zijn het veel oefeningen met je lichaam, zoals pullovers, pull-ups en push-ups. Wat ik erg cool vind, en ook erg nuttig voor jiu jitsu. Omdat je de stang altijd vasthoudt, worden je grepen sterker en werk je met je lichaam, wat ook heel essentieel is voor jiu jitsu. Ik denk dat het, vooral voor mij, een heel goede alternatieve training is voor jiu jitsu.

Hoe blijf je gemotiveerd?

Ik denk dat we wezens zijn die een doel nodig hebben om gemotiveerd te raken. Daarom heb ik als doel gesteld om mee te doen aan een street workout kampioenschap. Daarom train ik elke dag, om wat trucjes te leren en sterker te worden. Tegelijkertijd denk ik dat dit mijn lichaam sterker zal maken, wat altijd een voordeel is als het om jiu jitsu gaat. Het stellen van doelen motiveert me elke keer weer.

Heeft dat je ook gebracht waar je nu bent?

Absoluut. Toen ik begon, wist ik dat het gemiddeld 10 jaar duurt om de zwarte band te halen. Toen dacht ik: "Oh shit, als het 10 jaar duurt dan moet het wel moeilijk zijn". Dus een jaar nadat ik was begonnen, stelde ik een hoog doel: ik wil de wereldkampioenschappen zwarte band winnen. Dat doel zou me op de been houden, zelfs toen ik mijn bachelor deed en 2 of 3 banen had. Als je een hoog doel stelt, heb je geen excuus om niet te trainen.

Vorig jaar won je jouw divisie op de World Pro in Abu Dhabi. Hoe was dat?

In mijn laatste partij moest ik het opnemen tegen een hele goede vechter. Er is niets dat hij niet heeft gewonnen van witte tot zwarte band. Ik had al 2 keer tegen hem verloren, maar als ik op punten verlies, heb ik in mijn hoofd het gevoel dat ik nog steeds kan winnen.

Voor mij betekende het winnen van die jongen in de finale meer dan het winnen van de gouden medaille. Het was een bevestiging voor mezelf dat ik echt kon concurreren en de beste jongens kon verslaan.

Toen ik de belangrijkste facebook- en instagrampost schreef over de medaille, realiseerde ik me dat ik hier al jaren van droomde. Dat voelde heel goed en ik kon mijn tranen niet meer bedwingen.

Hoe was het leven na het winnen van de wereldbeker?

Meisjes, geld, roem. Grapje. Toen we terugkwamen, hadden we wat extra geld. Dit was eigenlijk een van de eerste wedstrijden waar we rijker terugkwamen dan ervoor. Meestal komen we arm terug van de wedstrijden, maar deze keer kwamen we terug met een glimlach.

Ook al is het World Pro, in mijn hoofd dacht ik: "Het is nog maar de bruine band, dus relax. Het is nog niets groots. Relax, je doel is om zwarte band te winnen. Dus dit is deze medaille en laten we naar de volgende gaan."

Ik wist dat we de IBJJF Wereldkampioenschappen voor de boeg hadden, dus ik stelde een nieuw doel en begon daar naartoe te trainen.

Nu alles is afgesloten, hoe maak je plannen voor je volgende doelen?

Ik heb gehoord dat de wedstrijd in Abu Dhabi in november dit jaar zal plaatsvinden, dus daar train ik naartoe met de calisthenics-training.

Ik heb ook privétrainingen met 1 jongen, 4 keer per week. Elke privéles probeer ik hem te leren wat ik weet en probeer ik ook nieuwe posities uit, zodat we allebei leren. Ik verbeter de kleine details in mijn spel om een betere vechter te worden dan ik gisteren was.

Ik ben echt dankbaar voor de kans die ik krijg. Niet alleen om naar de les te gaan, geld te verdienen en terug te gaan, maar ook om me te ontwikkelen.

Naast jiu jitsu heb je ook een webshop en ben je onlangs begonnen in onroerend goed. Ben je altijd al zo ondernemend geweest?

Ik ben niet altijd zo ondernemend geweest. Maar op een keer sprak ik iemand die het zakelijk heel goed deed, en ik vroeg hem: "Wat moet ik doen? Welk werk moet ik doen om succesvol te worden?". Hij vertelde me één ding dat ik nooit zal vergeten: "Je kunt niet werken om rijk te worden. Je moet iets openen, je moet iets groots doen vanuit het niets, zoals iets nieuws openen en het dan verkopen. Dat is hoe je rijk gaat worden."

Dit veranderde mijn denkwijze voor altijd.

Daarna begonnen mijn gedachten dezelfde dag te verschuiven en begon ik hier en daar kleine kansen te zien.

Wat is jouw definitie van rijk zijn?

Voor mij betekent het eigenlijk dat ik de vrijheid heb om alles te doen wat ik wil. Voor mij gaat het niet om aantallen, maar meer om vrijheid. Als je bijvoorbeeld ergens heen wilt met je vrouw, koop je gewoon kaartjes zonder aan geld te denken.

Wat zou je andere atleten adviseren om zichzelf te kunnen onderhouden?

Jongens, jullie kunnen je niet voorstellen hoeveel geluk jullie hebben. Niemand helpt ons als BJJ-atleten, dus we moeten onze eigen sponsors vinden. We moeten marketing leren terwijl we trainen, we moeten leren hoe we onszelf als atleten kunnen verkopen. Dat is heel goed, want als deelnemer heb je jiu jitsu maar voor 15 tot 20 jaar. Daarna moet je op de een of andere manier leven, je moet de rekeningen betalen. Ik denk dat we een beetje geluk hebben dat onze sport nog in de beginfase zit. Het dwingt ons om niet alleen goed te zijn in jiu jitsu, maar ook om dingen te leren op andere gebieden in ons leven.

Toen ik een blauwe band had, wenste ik dat ik aan judo deed. Bij judo hebben ze een nationaal team en krijgen ze alle steun. Dus mijn geest smeekte bijna om wat extra aandacht, geld en steun.

Toen veranderde ik van gedachten.

Die judoërs doen niets, ze trainen alleen maar en hoeven zelf niets te doen. Maar ondertussen, terwijl ik BJJ train, moet ik ook wat marketing leren en moet ik kansen zien langs de weg. Dat maakt me een beter mens. Dus als je je mindset zo verlegt, moet je op een positieve manier kijken naar het feit dat we wat meer moeten worstelen en dat zal je helpen. Net zoals het mij heeft geholpen.